Sing Sing (DHJ)

Binnen de groep gevangenen die zich elk half jaar wijdt aan de opvoering van een toneelstuk voor medegedetineerden en personeel van de Sing Sing-gevangenis in de staat New York, is de intellectuele Divine G de artistieke gangmaker. Totdat zich een nieuwkomer aandient, de onbehouwen drugsdealer Divine Eye. Aanvankelijk komen de twee mannen tegenover elkaar te staan, maar gaandeweg verandert de rivaliteit in solidariteit. In het magnifieke Sing Sing is het voor even in de huid van iemand anders kruipen de enige toegestane ontsnapping uit een leven achter tralies.


In 1996 werd in de Sing Sing-gevangenis het Rehabilitation Through the Arts (RTA)-programma geïntroduceerd. Met succes. Van de gevangenen die aan het programma deelnamen, verviel een te verwaarlozen percentage na vrijlating in recidive. Met dat gegeven gingen regisseur Greg Kwedar en zijn scenaristen aan de slag voor een film die een positieve boodschap wil uitdragen, zonder de bittere realiteit van het gevangenisleven te ontkennen. Missie geslaagd, mede dankzij een cast die op twee belangrijke rollen na geheel uit ex-deelnemers van RTA bestaat.


Sing Sing verschilt in veel opzichten van de gemiddelde gevangenisfilm. Geweld en intimidatie spelen nauwelijks een rol; bewakers en ander gevangenispersoneel blijven nadrukkelijk op de achtergrond en kritiek op 'het systeem' beperkt zich tot de ongelukkig verlopende hoorzitting van de onschuldig veroordeelde Divine G. Uiteindelijk moeten de gevangenen het zelf doen. 'Denk niet dat je hier thuishoort. Dat willen ze je laten denken,' zegt iemand ergens in de film. Anders gezegd: stijg boven jezelf uit. Dat kunst daarbij een handje kan helpen, maakt de film zondermeer duidelijk.


Scenario: John H. Richardson, Brent Buell, Clint Bentley