Witte Flits

Voor sommige mensen komt de dood als een bevrijding. Dat geldt zeker voor de 42-jarige Rick die na een lang medisch en therapeutisch traject toestemming krijgt om zijn leven wegens ondraaglijk psychisch lijden te beëindigen. In het speelfilmdebuut van documentairemaakster Laura Hermanides ligt de focus bij het ouderpaar Aagje en Toon, gespeeld door Renée Soutendijk en Raymond Thiry, die de doodswens van hun zoon moeten leren accepteren. Een waargebeurd, hartverscheurend verhaal, dat ook nog eens raakt aan de actualiteit.

Onlangs drong een groep psychiaters aan op een gerechtelijk onderzoek naar de rol van de ouders en een psychiater bij de euthanasie van een 17-jarig meisje. Die actie werd al snel van vele kanten bekritiseerd; als buitenstaanders hadden de psychiaters immers nauwelijks kennis van de specifieke situatie. De film van Hermanides geeft, door de zorgvuldige benadering van het onderwerp, die overigens wegblijft van al te dik aangezette dramatiek, juist wél inzicht in de drijfveren van de betrokkenen.

In een interview met de Filmkrant benadrukt de regisseur, die het verhaal van de echte 'Rick' en zijn ouders elf jaar geleden op het spoor kwam, dat haar film in feite over liefde gaat: 'Liefde is wat spontaan bij elkaar komt en past. En voor de rest is het wat het kan verdragen: wat twee of meerdere partijen in staat zijn te tolereren. Door van hun zoon te vragen te blijven leven, vroegen die ouders hem te blijven lijden. Is iets van iemand behoeven, terugverlangen, wel liefde? Liefde is loslaten.' Witte Flits is de openingsfilm van het komende Nederlands Film Festival.