Here

Robert Zemeckis, met Back to the Future verantwoordelijk voor de leukste tijdreisfilm ooit gemaakt, laat in Here een huis, of liever gezegd een plek, door de tijd reizen. En dat vanuit één, onbeweeglijk camerastandpunt. Waar ooit dinosauriërs rondstampten, vestigden zich miljoenen jaren later indianen, woedde weer wat later een onafhankelijkheidsoorlog, waarna aan het begin van de twintigste eeuw dan eindelijk het huis wordt gebouwd waar de rest van de geschiedenis zich afspeelt. Een wonderbaarlijke reis door de tijd, niet in het minst door de beperkingen die Zemeckis zichzelf oplegde.


De regisseur en zijn scenarist Eric Roth baseerden zich op de gelijknamige graphic novel van Richard McGuire uit 2014, in zijn eigen genre een niet minder gewaagd experiment. Maar uiteindelijk is het een universeel verhaal van liefde, verdriet, ziekte, dood, ambitie en teleurstelling, dat zowel beeldroman als film willen vertellen. Rode draad daarin is de familie Young. Eerst de ouders, dan zoon Richard (Tom Hanks) en zijn vrouw Margaret (Robin Wright), de laatste twee dertig jaar na de klassieker Forrest Gump met Zemeckis herenigd.


Met artificial intelligence werden Hanks en Wright veertig jaar jonger gemaakt én zo'n twintig jaar ouder. De van Martin Scorseses The Irishman bekende de-aging techniek blijkt vijf jaar later aanzienlijk te zijn geperfectioneerd. Maar hoezeer Here ook profiteert van almaar voortschrijdende technologische ontwikkelingen, het is Zemeckis om iets anders te doen: 'Ik geef niets om nieuwe technologieën voor het maken van films. Ik ben alleen geïnteresseerd in het verhaal en de personages. Dat is wat mij naar een project trekt.'


Scenario: Eric Roth en Robert Zemeckis, gebaseerd op de gelijknamige graphic novel van Richard McGuir